Electron Library
Politological and analytical articles
By year
После решения Армении о провале интеграционного процесса с Европейским Союзом и фактического вступления в так называемый Евразийский Союз (3 сентября 2013 года), армянское общество практически разделилось на сторонников и противников этой идеи. При этом мы говорим об обществе, то есть, о группах людей, которые принимают участие в дискуссии.
Как бы бурно ни развертывались события на Ближнем Востоке, сейчас уже не Израиль и не Иран в центре внимания. В фокусе возникла Турция, и, видимо, это надолго.
Ноябрь в Вашингтоне выдался неожиданно холодным, и в художественной жизни полный застой, но это, видимо, компенсируется активной дискуссией в сфере политики и экспертизы.
Позиция США в отношении попыток выдвижения Турцией требований и претензий к Европе в настоящее время выглядит совершенно иначе, нежели прежде. США не могут далее сотрудничать с европейцами по различным направлениям, продолжая настаивать на приеме Турции в Европейский Союз. Поэтому, несмотря на продолжающиеся «пожелания», раздающиеся из Вашингтона, ситуация в действительности изменилась весьма существенно, и это вполне осознают в Анкаре.
С апреля 1998 года, то есть момента соглашения Сулеймана Демиреля и Гейдара Алиева (в Гюльхане), по карабахской проблеме прошло немало времени. Тогда С.Демирель предложил Г.Алиеву поэтапный план осуществления задачи возвращения утраченной карабахской провинции: экономическое, политическое и военное усиление Азербайджана; международное блокирование и ослабление Армении; приобретение преимущественных позиций на международной арене; поддержание баланса в отношениях с различными внешними заинтересованными «центрами силы».
1998 թ. ապրիլից, այսինքն Գյուլխանայում Սուլեյման Դեմիրելի ու Հեյդար Ալիեւի համաձայնությունից ղարաբաղյան հարցում բավական ժամանակ է անցել: Այն ժամանակ Դեմիրելը Ալիեւին առաջարկեց Ղարաբաղը վերադարձնելու փուլային ծրագիր. Ադրբեջանի տնտեսական, քաղաքական եւ ռազմական ուժեղացումը, Հայաստանի միջազգային շրջափակումը եւ թուլացումը, միջազգային ասպարեզում առավելության ձեռքբերումը, շահագրգիռ «ուժի կենտրոնների» հետ հարաբերությունների հավասարակշռության պահպանումը:
Վերջին տարիներին Աբխազիան մյուս չճանաչված պետությունների շարքում առանձնանում էր քաղաքական ակտիվությամբ։ Դիտորդների վրա մեծ տպավորություն է գործում Աբխազիայում տեղի ունեցող ընտրությունների բնույթը։
Սիրիական ճգնաժամն ավարտվում է։ Բայց այն, որպես Սիրիայի պետականության ճգնաժամ, որպես սիրիական ռազմաբեմում տարբեր խմբավորումների ու շահագրգիռ պետությունների հակամարտություն, կշարունակվի, քանի որ տարածաշրջանի երկրները նոր են մուտք գործել Մերձավոր Արևելքում դիրքեր գրավելու պայքարի տրամաբանորեն ու գործնականորեն վաղուց ծրագրավորված փուլը։
По оценкам ведущих экспертов разных государств Запада, России и Ближнего Востока, доктрина неоосманизма провалена на всех направлениях и привела Турцию к достаточно ощутимой региональной изоляции. Политика западного сообщества с самого начала возникновения нынешних противоречий с Турцией была направлена на ее блокирование и исключение из турецкой политики каких-либо экспансионистских намерений. Тема Турции на Западе остается весьма деликатной, так как Турция член НАТО и довольно тесно связана с США и Европейским Союзом.
После обретения независимости и по сей день Сирия рассматривается как арена соперничества крупных мировых и региональных держав. Несмотря на видимую солидарность разных заинтересованных государств, противоречия очевидны, и именно это обстоятельство выступает одним из важных факторов способности Сирии сопротивляться внешним и внутренним угрозам. Следует отметить, что Башар Асад и его команда сумели правильно проанализировать данную ситуацию еще в середине 2011 года.
Иногда простая логика или отсутствие логики становится причиной провала политики или даже стратегии крупных государств.
Ղարաբաղյան հարցում առաջացած ներկա իրավիճակը քաղաքական այդ գործընթացի զարգացման բավական որոշակի ելման փուլ ունի։ Սակայն ո՛չ հիմա, ո՛չ էլ սրանից առաջ իրենց քաղաքագետներ երևակայող հայ քաղաքական մեկնաբաններից ոչ մեկի մտքով իսկ չի անցել կառուցել ղարաբաղյան հարցի «կարգավորման» փորձերի ժամանակագրական սխեմա։ Համենայն դեպս, առավել հաճախակի արծարծվում են գործընթացի հրապարակային կողմերը, որոնք վերլուծության առումով ո՛չ իմաստ ունեն, ո՛չ իրական բովանդակություն։
Իրանի արտաքին քաղաքականությունն իրենից ներկայացնում է մի բազմավեկտոր գործընթաց, որը նպատակամիտված է խիստ հավակնոտ խնդիրների լուծմանը, խնդիրներ, որոնք Իրանին տարածաշրջանային մեծատերության դեր են վերապահում։ Այդ խնդիրները միշտ չէ, որ իրացվում են, և, ըստ էության, չեն էլ կարող իրացվել` կապված քաղաքական, ներդրումային և տնտեսատեխնոլոգիական ռեսուրսների լիարժեք օգտագործման անհնարինության հետ։
Քաղաքական հրապարակումներում այն կարծիքն է տարածված, որ Մեծ Բրիտանիան, ինչպես և ԱՄՆ-ը, Եվրամիությանը Թուրքիայի անդամակցության կողմնակից է։ Սակայն Մեծ Բրիտանիան փոքր-ինչ այլ կերպ է պատկերացնում Թուրքիայի դերը միջազգային գործուն քաղաքականության մեջ, քան ԱՄՆ-ը։
Армения, находящаяся в сложном геополитическом положении, пытается избежать международной изоляции и заручиться большей поддержкой западного сообщества при условии, что наши противники - Турция и Азербайджан, несомненно, располагают на Западе преимущественными позициями.
Май в Париже здорово подвел: неприятная холодина и сырость, ни одного солнечного дня. Франция находится в процессе серьезного переосмысления своего недавнего выбора: сказать, что человек, находящийся на посту президента республики крайне непопулярен, значит ничего не сказать. Многие яростные и традиционные сторонники Социалистической партии достаточно эмоционально "признают" политику президента провальной (не входя в подробности и детали), но при этом никогда не признают ошибочным свой выбор, и это, конечно, очень по-французски.
Թուրքիայի ներքին և միջազգային դրությունը շատ հակասական է և այդ երկարատև իրավիճակն անդրադառնում է համաշխարհային տնտեսության և քաղաքականության մեջ տիրող ճգնաժամային երևույթների վրա։ Ձգտելով դառնալ Մեծ Մերձավոր Արևելքի առաջատար պետությունը, Թուրքիան զգալի հաջողություններ է արձանագրել տնտեսության մեջ և սոցիալական ոլորտում, տարածաշրջանային նոր քաղաքականություն է իրականացնում, սակայն շարունակում է կախման մեջ մնալ ԱՄՆ-ի, ՆԱՏՕ-ի, Եվրամիության և միջազգային ֆինանսական կառույցների հետ հարաբերություններից։